Υπάρχουν διάφορες γέφυρες στον κόσμο που έχουν πολιτιστικό αποτύπωμα, ενώ μερικές άλλες αποτελούν δείγματα πρωτοποριακής αρχιτεκτονικής.
Ωστόσο, υπάρχει μια γέφυρα που ξεχνάς ότι βρίσκεσαι σε… δρόμο. Κατά την διάρκεια της οδήγησης, μάλιστα, καθίσταται αδύνατο να δεις ότι υπάρχουν γύρω σου κτίρια ακόμα και… γη, παρά μόνο θάλασσα.
Σε κανονικές συνθήκες χρειάζεται περίπου μισή ώρα για να την διασχίσεις. Σε ώρες αιχμής, βέβαια, μπορεί να χρειαστούν 45 λεπτά.
Ο λόγος για την γέφυρα που διασχίζει την λίμνη Πονσαρτραίν στην πολιτεία της Λουιζιάνα (ΗΠΑ), που είναι η μεγαλύτερη συνεχής γέφυρα πάνω από νερό στον κόσμο.
Στην πραγματικότητα αποτελείται από δύο παράλληλες οδογέφυρες. Η μακρύτερη από τις δυο γέφυρες έχει μήκος 38,4 χιλιόμετρα.
Η γέφυρα συνδέει το Μέταιρι (δυτικό προάστιο) της Νέας Ορλεάνης με τη μικρή πόλη Μάντεβιλ, διχοτομώντας τη λίμνη πάνω στον άξονα βορρά-νότου.
Από το 1969, η εν λόγω κατασκευή αναφέρεται στο Βιβλίο Γκίνες ως η μακρύτερη γέφυρα πάνω από νερό. Ωστόσο, το 2011, σε απόκριση των εγκαινίων της Γέφυρας του Κόλπου Τσιαοτζού στην Κίνα, που είναι μακρύτερη, το Βιβλίο Γκίνες δημιούργησε δύο κατηγορίες για τις γέφυρες πάνω από υδάτινα σώματα: τις συνεχώς πάνω από νερό και τις τμηματικώς πάνω από νερό.
Η Γέφυρα της λίμνης Πονσαρτραίν έγινε, έτσι, η μακρύτερη παγκοσμίως γέφυρα που βρίσκεται συνεχώς πάνω από νερό, ενώ προσθέτοντας τα τμήματά της πάνω από νερό η γέφυρα της Κίνας είναι η μακρύτερη.
Οι «δίδυμες» γέφυρες της Πονσαρτραίν στηρίζονται πάνω σε 9.500 τσιμεντένιες κολώνες. Είναι χαμηλές, αλλά ένα ανυψούμενο τμήμα τους επιτρέπει τη διέλευση πλοίων από τον εκβαθυσμένο δίαυλο 13 χιλιόμετρα νοτίως της βόρειας όχθης.
Η ιδέα μιας γέφυρας πάνω από τη λίμνη Πονσαρτραίν χρονολογείται από τις αρχές του 19ου αιώνα και τον Μπερνάρ ντε Μαρινύ (1785-1868), τον ιδρυτή της Μάντεβιλ. Ο ντε Μαρινύ άρχισε μια υπηρεσία πορθμείου που συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τη δεκαετία του 1930. Μια πρόταση μετά το 1920 ήταν η δημιουργία τεχνητών νησιών, που μετά θα συνδέονταν με μία σειρά γεφυρών.
Η χρηματοδότηση θα εξασφαλιζόταν από την πώληση οικοπέδων πάνω σε αυτά τα νησιά. Το σημερινό σχέδιο οφείλεται στον Έρνεστ Μ. Λεμπ από το 1948, μετά από προσπάθειες του οποίου το νομοθετικό σώμα της Λουιζιάνα δημιούργησε τη σημερινή «Επιτροπή του Causeway», ενώ κατόπιν ιδρύθηκε η Εταιρεία Γέφυρας της Λουιζιάνα για να κατασκευάσει τη γέφυρα, με επικεφαλής του εγχειρήματος τον Τζέιμς Ε. Γουόλτερς.
Η αρχική, μονή γέφυρα (μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση) εγκαινιάστηκε το 1956 και κόστισε 46 εκατομμύρια δολάρια, μαζί με τρεις οδούς προσβάσεως στο βόρειο άκρο και μεγάλο τμήμα δρόμου στο νότιο. Η παράλληλη γέφυρα, που είναι 15 μέτρα μακρύτερη από την πρώτη, άνοιξε στις 10 Μαΐου 1969 και κόστισε μόλις 30 εκατομμύρια δολάρια.
Από την έναρξη της λειτουργίας της μέχρι σήμερα, η γέφυρα έχει διόδια. Μέχρι το 1999, αυτά συλλέγονταν σε αμφότερες τις εισόδους. Για να αποσυμφορηθεί όμως η νότια είσοδος, καταργήθηκαν τα διόδια που βρίσκονταν στο συγκεκριμένο σημείο και διπλασιάστηκαν αυτά στη βόρεια είσοδο.
Ακολούθησε μια αύξηση των διοδίων το 2017, για την εκτέλεση έργων βελτιώσεως της ασφάλειας των γεφυρών.Το άνοιγμα της γέφυρας έδωσε ώθηση στην οικονομία μικρών κοινοτήτων της βόρειας όχθης της λίμνης, μειώνοντας τον χρόνο ταξιδιού προς τη Νέα Ορλεάνη κατά 50 λεπτά περίπου.
Μετά το πέρασμα, όμως, του τυφώνα Κατρίνα το 2005, σημειώθηκαν ζημιές στη γέφυρα. Συνολικά αχρηστεύθηκαν 17 διαστήματα μεταξύ στηριγμάτων, αλλά οι θεμελιώσεις παρέμειναν άθικτες.
Η δίδυμη γέφυρα δεν έπαθε ποτέ μέχρι σήμερα σημαντική ζημιά από κάποια φυσική καταστροφή, γεγονός σπάνιο για οδογέφυρες. Αντιθέτως, η 8,9 χιλιομέτρων γέφυρα Twin Spans του Αυτοκινητόδρομου I-10 στα ανατολικά έπαθε σοβαρές ζημιές από τον «Κατρίνα», οπότε ο Causeway χρησίμευσε ως η βασική οδός μεταφοράς για ομάδες βοήθειας από τα βόρεια προς τη Νέα Ορλεάνη στη νότια όχθη.
Η γέφυρα άνοιξε πρώτα μόνο για κυκλοφορία έκτακτης ανάγκης και μετά για τη γενική κυκλοφορία, χωρίς διόδια, από τις 19 Σεπτεμβρίου 2005. Τα διόδια επανήλθαν στα μέσα Οκτωβρίου.
Η γέφυρα της λίμνης Πονσαρτραίν είναι μία από τις επτά οδογέφυρες στη Λουιζιάνα με συνολικό μήκος μεγαλύτερο των 8 χιλιομέτρων.
Οι άλλες είναι κατά σειρά μήκους η Γέφυρα του βάλτου Μαντσάκ στον Διαπολιτειακό Αυτοκινητόδρομο I-55, η Γέφυρα της Λεκάνης Ατσαφαλάγια στον Διαπολιτειακό Αυτοκινητόδρομο I-10, η Γέφυρα του Highway 1, η Bonnet Carré Spillway Bridge (επίσης στον I-10), η Γέφυρα του βάλτου Τσακαχούλα στον U.S. 90, η προαναφερθείσα Twin Spans στον I-10 και η Γέφυρα LaBranche στον Διαπολιτειακό Αυτοκινητόδρομο I-310.
Τέλος, υπάρχει η σιδηροδρομική γέφυρα Norfolk Southern στην Πονσαρτραίν, η οποία με μήκος 9,3 χιλιόμετρα είναι μία από τις μακρύτερες σιδηροδρομικές γέφυρες στις ΗΠΑ.
