Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης είπε, «δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί η φύση της μουσικής ή γιατί κάποιος πρέπει να τη γνωρίζει», τόσο δυσνόητη είναι η προέλευσή της και το αληθινό της νόημα.
Δεν υπάρχει γνωστή ανθρώπινη κοινωνία σήμερα ή σε όλη την ιστορία, που να μην έχει παράγει μουσική σε κάποια μορφή. Είναι τόσο αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης έκφρασης όσο και η γλώσσα. Όπως είναι η αναπνοή.
Επιστήμονες, φιλόσοφοι, ποιητές, συγγραφείς και καλλιτέχνες όλων των ειδών, από τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ μέχρι τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, αποτίουν φόρο τιμής στη μουσική σε όλη την ιστορία. «Αν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης…»
Και περήφανα, ακολουθούμε τα βήματά τους.
Τι σημαίνει όμως η λέξη «μουσική» και ποια είναι η προέλευσή της;
Η λέξη «μουσική» είναι αρχαία ελληνική και η κυριολεκτική της έννοια ήταν «η τέχνη των Μουσών». Οι εννέα Μούσες ήταν:
1.Καλλιόπη, η μούσα της επικής ποίησης
2.Κλειώ, η μούσα της ιστορίας
3.Ευτέρπη, η μούσα της αυλικής τέχνης
4.Τερψιχόρη, η μούσα της λυρικής ποίησης
5.Ερατώ, η μούσα της ερωτικής ποίησης
6.Μελπομένη, η μούσα της τραγωδίας
7.Θάλεια, η μούσα της κωμωδίας
8.Πολύμνια, η μούσα των ιερών ύμνων
9.Ουρανία, η μούσα της αστρονομίας
Ανεξάρτητα από το πως σκεφτόμαστε τις «Mούσες» στη σύγχρονη εποχή, οι εννέα μούσες δεν ήταν το αντικείμενο της καλλιτεχνικής έμπνευσης ενός ατόμου, αλλά η άμεση πηγή γνώσης, κατανόησης και εξάσκησης όλων των τεχνών και των επιστημών.
Ο ρόλος των εννέα Μουσών έχει καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από τα έργα του Ομήρου και του Ησιόδου.
Είναι προφανές ότι η αρχαία ελληνική λέξη ήταν πολύ πιο γενική και περιεκτική από ό,τι χρησιμοποιούμε τη «μουσική» σήμερα, η οποία θεωρείται παγκοσμίως ότι αναφέρεται σχεδόν αποκλειστικά στον ήχο.
