Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν ανεκτίμητο θησαυρό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Είναι σαν μικρές κάψουλες χρόνου, που περιέχουν μέσα τους συμπυκνωμένη τη σοφία και την εμπειρία πολλών γενεών.
Οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν έναν εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο για να μεταδοθούν από γενιά σε γενιά σημαντικές αξίες, ηθικές αρχές και πρακτικές συμβουλές για τη ζωή.
Είναι διαχρονικές, καθώς αν και δημιουργήθηκαν σε συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους, διατηρούν τη σημασία τους ακόμη και σήμερα, καθώς οι ανθρώπινες εμπειρίες και τα προβλήματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ίδια.
Ουσιαστικά είναι η πολιτισμική ταυτότητα ενός λαού και αποτελούν πλούτο γνώσης και εμπειρίας. Μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας και να αναπτύξουμε κριτική σκέψη, ενώ η εύστοχη χρήση τους σε μια συζήτηση μπορεί να δώσει χιούμορ, ζωντάνια και έμφαση στα λεγόμενά μας.
Μάθε πώς βγήκε η φράση «έφαγε το καταπέτασμα»
Πολλές φορές ακούμε τη φράση «έφαγε το καταπέτασμα». Γιατί όμως τη λέμε και από πού προέρχεται; Την χρησιμοποιούμε για τους ανθρώπους που τρώνε πάρα πολύ και είναι αδηφάγοι.
Η λέξη «καταπέτασμα» παράγεται από το ρήμα «καταπεταννύω» και «καταπετάννυμι». Καταπέτασμα, λοιπόν, είναι καθετί που καταπετάννυται (καταπετάννυται η αυλαία). Παραπέτασμα είναι εκείνο που απλώνεται σε κάποιο αντικείμενο, ενώ στους Ιουδαίους υπάρχει το «καταπέτασμα του ναού».
Στη φράση «έφαγε το καταπέτασμα», αυτός που πήρε ακόμη και το «καταπέτασμα» ή κατ’ άλλους έφαγε ακόμα και το τραπεζομάντιλο, τόση πείνα είχε. Τη λέξη την πρωτοσυναντούμε στην περιγραφή που κάνει ο Μωυσής, όταν κατασκεύασε φορητό ναό, που τον έλεγαν «Σκηνή του Μαρτυρίου».
Συνοψίζοντας, οι παροιμίες και οι λαϊκές ρήσεις αποτελούν ανεκτίμητο θησαυρό γνώσης και σοφίας. Είναι ο καθρέφτης του λαϊκού μας πνεύματος, αποτυπώνοντας την κοσμοθεωρία, τις αξίες και την καθημερινότητα των προγόνων μας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τις μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενιές
