Σε μια ήσυχη γωνιά της Ιστορίας, ανάμεσα σε ξεχασμένα αντικείμενα και ξεθωριασμένες αναμνήσεις, ένα παλιό γερμανικό βιολί βρέθηκε να κουβαλά κάτι περισσότερο από νότες – κουβαλούσε μνήμη. Μετά από έναν αιώνα σχεδόν αφάνειας, το όργανο που συντρόφευε τον Άλμπερτ Αϊνστάιν στις πιο προσωπικές του στιγμές, ταυτοποιήθηκε με βεβαιότητα.
Δεν ήταν ένα βιολί πολυτελείας. Ήταν φτιαγμένο το 1894, με την απλότητα και τη ζεστασιά που αρμόζει σε έναν εσωστρεφή, στοχαστικό άνθρωπο. Σύμφωνα με την ιστορική έρευνα, ο Αϊνστάιν το απέκτησε ως νεαρός στο Μόναχο και το κράτησε δίπλα του για δεκαετίες. Το έπαιζε όχι για να εντυπωσιάσει, αλλά για να σκέφτεται. Οι νότες τού χάριζαν ησυχία, σχεδόν όπως οι εξισώσεις του – μια άλλη μορφή αρμονίας.
Η ταυτοποίησή του δεν έγινε τυχαία. Πέρασαν 18 μήνες επίμονης έρευνας, συγκρίθηκαν παλιές φωτογραφίες, αναλύθηκαν υλικά, εξετάστηκαν λεπτομέρειες φθοράς και τεχνικής. Τελικά, το παζλ συμπληρώθηκε. Και πίσω από τις φθαρμένες χορδές και το ξύλο με τα σημάδια του χρόνου, αναδύθηκε μια σιωπηλή, αλλά ηχηρή αλήθεια.
Λίγο πριν εγκαταλείψει την πατρίδα του για να ξεφύγει από τη σκιά του ναζισμού, ο Αϊνστάιν χάρισε το βιολί του σε έναν φίλο και συνάδελφο, τον φυσικό Μαξ φον Λάουε. Ήταν μια πράξη απλή, σχεδόν ανεπαίσθητη – μα τώρα, τόσα χρόνια μετά, αποκτά συγκινητική σημασία.
Το βιολί εμφανίστηκε ξανά στον κόσμο μέσα από έναν οίκο δημοπρασιών στη Βρετανία. Και μαζί του, εμφανίστηκε και μια πιο τρυφερή, ανθρώπινη πλευρά του Αϊνστάιν: όχι μόνο ο επιστήμονας που ανέτρεψε τους νόμους του σύμπαντος, αλλά και ο άνθρωπος που έβρισκε παρηγοριά σε ένα μουσικό θέμα του Μπαχ.
evitanews.gr
